بررسی تا ثیر انفوزیون رمیفنتانیل با دوز پایین بر روی پاسخهای بیمار به لوله تراشه طی بیدار شدن از بیهوشی عمومی

زمینه و هدف: بیدار شدن از بیهوشی و خارج کردن لوله تراشه می تواند با سرفه، آژیتاسیون و تغییرات همودینامیک همراه باشد. بیدار شدن آرام از بیهوشی با حداقل تغییرات همودینامیک به ویژه در بیماران قلبی- عروقی حایز اهمیت است. رمیفنتانیل ممکن است این پاسخ ها را کاهش دهد لذا ما اثرات ادامه انفوزیون رمیفنتانیل را بر روی مشخصه های ریکاوری مثل سرفه و پاسخ های قلبی عروقی پس از بیهوشی عمومی بررسی کردیم. مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر، دوسوکور تصادفی 60  بیمار بالغ 40-18 سال تحت جراحی بینی با بیهوشی بر پایه رمیفنتانیل مورد مطالعه قرار گرفتند. طی فاز بیدار شدن از بیهوشی در گروه درمان 1 دوز رمیفنتانیل از 1-1/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه به 02/0  میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه و در گروه درمان 2 به 05/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه کاهش یافت در حالی که در گروه کنترل انفوزیون رمیفنتانیل قطع شد و برای حفظ شرایط یکسان در این گروه انفوزیون پلاسبو (نرمال سالین) جایگزین رمیفنتانیل شد.یافته ها : طی فاز بیدار شدن از بیهوشی، شیوع و شدت سرفه در هر دو گروه نسبت به گروه کنترل کمتر بود. همچنین هر دو گروه ضربان قلب آهسته تری نسبت به گروه کنترل داشتند. میزان فشار خون سیستمیک در گروه درمان 1 با گروه کنترل تفاوتی نداشت ولی در گروه درمان 2 نسبت به دو گروه دیگر کمتر بود. زمان بیدار شدن از بیهوشی و خارج کردن  لوله تراشه در گروه درمان 2 نسبت به دو گروه دیگر افزایش یافته بود.انفوزیون رمیفنتانیل با دوز 05/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه شیوع و شدت سرفه، تا ریکاوری و افزایش فشارخون سیستمیک در زمان بیدار شدن از بیهوشی را کاهش می دهد ولی زمان بیدار شدن از بیهوشی را طولانی می کند. در حالیکه انفوزیون رمیفنتانیل با دوز 02/0 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم در دقیقه بدون آنکه زمان بیدار شدن از بیهوشی را طولانی کند تنها روی سرفه و ضربان قلب موثر است.    تیجه گیری: